Zonder clubs, geen Basketbal Vlaanderen. En zonder vrijwilligers, geen clubs. Zo simpel kan het zijn.

Ook bij de Oost-Vlaamse club BBC Helios SanoRice Zottegem kunnen ze een beroep doen op een sterk vrijwilligersteam. Eén van hen: Martine Devenyns (64), die zichzelf omschrijft als een eenvoudige, nuchtere en realistische vrouw. Martine, leerkracht wiskunde op pensioen, is in haar vrije tijd liefst in de buitenlucht bezig of in de weer met haar drie kleinkinderen. Maar daarnaast haalt ze ook veel plezier uit haar sociale contacten: in de basketclub, op fiets- of wandeltocht of uit gaan eten. Kortom: Martine komt graag onder de mensen.

"Ik heb zelf eigenlijk nooit basketbal gespeeld", opent Martine. "Enkel in de turnlessen op woensdagnamiddag. In 1977 leerde ik mijn man kennen, die toen als hobby baskette. Zo ontstond een hechte vriendinnenbenden met de spelersvrouwen. Mijn man veranderde later van club naar Patro Velzeke en ging er ook jeugdploegen coachen. Zo rolde ik er meteen in, door in te staan voor het vervoer van de jeugdspelers en de kantine te bemannen bij de A-ploeg. Later ging Patro Velzeke fusioneren met Juventus Zottegem en zo ontstond Helios Zottegem. Ondertussen was ons gezin reeds uitgebreid met een dochter en twee zonen die de basketmicrobe met de paplepel meegekregen hadden."

Als we vragen naar de verschillende taken die Martine reeds op zich nam, moet Martine toch eens goed nadenken. "Ik heb voor alle duidelijkheid nooit deel uitgemaakt van het bestuur of een sportieve functie uitgeoefend. Wat heb ik wel allemaal gedaan? Onder andere helpen in de kantine, de afwas doen, spelerstruitjes wassen en drogen, soms heel veel machines per maand, eetfestijnen helpen organiseren, kerstmarkten helpen opstellen, opslag voorzien voor materiaal van de basketclub, boodschappen doen en boterhammen smeren voor de spelers,... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Op dit moment heb ik geen vaste wekelijkse taken, maar ik maak me met veel plezier nuttig op de verschillende activiteiten van de club. Zo beman ik mee de kassa van de eetfestijnen en zorg ik de dagen nadien dat de vele handdoeken en t-shirts van de helpers proper gewassen, gedroogd en gestreken worden en klaar liggen voor het volgende eetfestijn. Ook bij de organisatie van de jaarlijkse azaleaverkoop help ik mee."

"De dankbaarheid die ik krijg, uit zich vooral in het 'erbij horen'. In een clubwerking waar iedereen met plezier meewerkt, bedankt de ene de andere. Geschenken krijgen, daar ben ik geen voorstander van. Als je meehelpt, doe je dit omdat je dat graag wilt doen. Doorheen de jaren kan ik o zo veel mooie momenten opnoemen. Samenwerken en een activiteit op poten zetten en in goeie banen trachten leiden, schept een enorme band onder de medewerkers. Dit geeft enorm veel voldoening. In onze maatschappij is er een tekort aan mensen die zich belangeloos willen inzetten voor een vereniging. In elke club zijn mensen nodig die het voortouw en verantwoordelijkheid willen opnemen. Ik apprecieer de mensen die dit wel nog willen doen ten zeerste, maar ik werk liever achter de schermen. Als er iets is dat mij zeker niet typeert, dan is het mezelf ‘in de kijker’ zetten. Maar ‘nee-zeggen’ als men mij iets vraagt, is dan weer niet mijn sterkste kant. Ik hoop hiermee andere mensen te kunnen inspireren om zich te engageren binnen een club. Verder wil ik de bestuursleden en alle vrijwilligers van de club aanmoedigen zo verder te doen!"